آرتروز شانه منجر به درد ، التهاب و سفتی مفصل شانه شده و حرکات شانه را محدود می کند، بطوری که فعالیت هایی مانند بالا بردن دست به بالای سر برای شانه زدن موها نیز برای بیمار دشوار می شود.
استئوآرتریت همچنین به عنوان آرتریت “ساییدگی و پارگی” شناخته می شود، وضعیتی است که پوشش خارجی صاف (غضروف مفصلی) استخوان را از بین می برد. با از بین رفتن غضروف مفصلی، ساییده و زبر می شود و فضای محافظ بین استخوان ها کاهش می یابد. در حین حرکت، استخوان های مفصل به یکدیگر ساییده می شوند و باعث درد می شوند. این اغلب به عنوان آرتریت “استخوان روی استخوان” شناخته می شود.
استئوآرتریت معمولاً افراد بالای 50 سال را مبتلا می کند و در مفصل آکرومیوکلاویکولار بیشتر از مفصل شانه گلنوهومرال دیده می شود.
شانه از سه استخوان تشکیل شده است:
- استخوان بازو (بازو)
- تیغه شانه (کتف)
- استخوان ترقوه (ترقوه)
سر استخوان بازوی شما در یک حفره گرد در تیغه شانه شما قرار می گیرد. این سوکت گلنوئید نامیده می شود. ترکیبی از ماهیچهها و تاندونها استخوان بازوی شما را در مرکز شانه نگه میدارد. به این بافت ها روتاتور کاف می گویند.
دو مفصل در شانه وجود دارد و هر دو ممکن است تحت تاثیر آرتریت قرار بگیرند. یک مفصل در جایی قرار دارد که ترقوه به نوک تیغه شانه (آکرومیون) می رسد. به این مفصل آکرومیوکلاویکولار (AC) می گویند. مورد دوم جایی است که سر استخوان بازو در کتف قرار می گیرد و مفصل گلنوهومرال نامیده می شود.
علائم آرتروز شانه
- احساس درد در شانه رایج ترین علامت آرتروز شانه است که به مرور و با انجام فعالیت تشدید می شود.
- درد علاوه ایجاد اختلال در انجام فعالیت ها ممکن است خواب شبانه را نیز دچار اختلال کند.
- محدود شدن دامنه حرکات مفصل شانه از دیگر علائم آرتروز شانه است که در بیماران دیده می شود.
- شنیده شدن صدای سایش استخوان ها نیز از دیگر علائمی است که در مبتلایان به این بیماری مفصلی شایع دیده می شود.
- التهاب و تورم شانه نیز دور از انتظار نخواهد بود.
- ضعف (آتروفی) در عضلات
- حساسیت به لمس
روش های درمان
استراحت یا تغییر در فعالیت ها. ممکن است لازم باشد روش حرکت بازوی خود را تغییر دهید تا از تحریک درد جلوگیری کنید.
استفاده از کمپرس سرد و گرم نیز در کاهش درد و التهاب موثرند.
تمرینات فیزیوتراپی می توانند دامنه حرکتی شانه شما را بهبود بخشد. فیزیوتراپی علاوه بر کمک به تخفیف علائم می تواند از پیشرفت تخریب غضروف مفصلی نیز جلوگیری کند.
داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن ممکن است التهاب و درد را کاهش دهند. این داروها می توانند پوشش معده را تحریک کرده و باعث خونریزی داخلی شوند. آنها باید با غذا مصرف شوند. اگر سابقه زخم دارید یا از داروهای رقیق کننده خون استفاده می کنید، قبل از مصرف NSAID های بدون نسخه با پزشک خود مشورت کنید.
تزریق کورتیکواستروئید در شانه می تواند به طور چشمگیری التهاب و درد را کاهش دهد. با این حال، اثر اغلب موقتی است.
در صورتی که روش های ذکر شده در بالا نتوانند کمکی به بهبود شرایط فرد مبتلا به آرتروز بکنند ، جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی انجام خواهد گرفت.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی در پردیس – فیزیوتراپی در شهرستان دماوند – فیزیوتراپی شانه – فیزیوتراپی ورزشی در پردیس